';

logoGALERIETRANSIT

Project

  • GOLDEN SECTION

    In Golden Section, Johan Creten has created a series of thirteen unique wall-mounted works for his seventh solo exhibition at the Transit Gallery.

    Johan Creten produced this intimate series in his studio in Paris, and finished it at Struktuur 68 in The Hague between 2010 and 2013. Golden Section shows a very direct relationship between the artist and his material. There is something mysterious and mystical in the apparent simplicity of these works. They are concise, concentrated, hand-shaped wall sculptures in glazed stoneware, balancing between abstraction and evocatif figuration. Suggesting a world of masculinity and femininity.

  • GULDEN SNEDE

    Voor zijn zevende solotentoonstelling in galerie Transit realiseerde Johan Creten een reeks van dertien unieke wandwerken met als titel Gulden Snede.

    Johan Creten maakte deze intieme reeks in zijn atelier in Parijs, om ze in de periode tussen 2010 en 2013 in Struktuur 68 in Den Haag af te werken. Gulden Snede toont een zeer directe relatie tussen de kunstenaar en de materie. De werken hebben iets mysterieus en mystieks in hun ogenschijnlijke eenvoud. Het zijn gebalde, geconcentreerde, handgevormde wandsculp-turen in geglazuurd steengoed, op de rand balancerend tussen abstractie en suggestieve figuratie, tegelijk mannelijk en vrouwelijk.

  • NOMBRE D’OR

    Pour l’exposition Nombre d’or, Johan Creten a réalisé une série de treize œuvres murales uniques pour sa septième exposition personnelle à la galerie Transit.

    Johan Creten a commencé cette série intimiste dans son atelier à Paris, pour la parachever au cours des années 2010 à 2013 au sein de Struktuur 68 à La Haye. Gulden Snede témoigne d’une relation particulièrement étroite entre l’artiste et le matériau. Les œuvres recèlent quelque chose de mystérieux, voire de mystique, dans leur apparente simplicité. D'une signification dense et concentrée, ces sculptures murales en grès émaillé, balancent entre l’abstraction et l’ébauche figurative. Suggestion d'un monde à la fois masculin et féminin.

Texts

  • GOLDEN SECTION

    Oscar van den Boogaard wrote the following about this new series: ‘To me, these thirteen sculptures seem like different versions of the very origin from which life wells up. Each one of them is an ‘origine du monde’. Golden sections from which the uncorrected life can be born, still uncorrupted by man and his censorship as he takes up power. These sculptures originate from a pre-world where the profane and higher things self-evidently coincide. The profane is glorified and glory is made profane. As if they were making love together, untroubled by a senseless restrictive and freedom-robbing morality.’ Read complete text…

    Creten is thus continuing the quest for the absolute that he started with La Grande Vague at the Louvre (Paris, 2005) and continued in Pliny’s Sorrow at the Rech Gallery (Brussels, 2011) and The Vivisector in the Perrotin Gallery (Paris, 2013).
    On the basis of the thirteen works in Golden Section, Creten designed a new series of jewels in ‘vermeil’ (silver, coated with 18-carat gold by means of galvanoplasty). A limited edition of these will be available, by subscription only.

    The Golden Section exhibition is accompanied by a full-colour publication with an introduction by Oscar van den Boogaard (48 p., hardcover, ISBN 9789081240727).

    The exhibition is on from 2 February to 23 March 2014.
    The artist will be present at the opening on Sunday 2 February, 3-6 pm.
    Reception, with Corsendonk beer.
    Opening times: Friday, Saturday and Sunday, 2 to 6 pm, or by appointment.

  • GULDEN SNEDE

    Oscar van den Boogaard schrijft over de nieuwe reeks: ‘De dertien sculpturen lijken voor mij verschillende versies van de oorsprong zelf van waaruit het leven opwelt. Ze zijn stuk voor stuk origines du monde. Gouden sneden waaruit het ongecorrigeerde leven geboren kan worden, nog niet gecorrumpeerd door de censurerende mens die de macht overneemt. De sculpturen zijn afkomstig uit een voor-wereld waarin het profane en het hogere vanzelfsprekend samenvallen. Het profane wordt geglorificeerd en de glorie geprofaniseerd. Alsof ze met elkaar de liefde bedrijven, niet lastig gevallen door een onzinnig beperkende en vrijheid berovende moraal.’ Lees volledige tekst…

    Creten zet zijn zoektocht naar het absolute verder zoals hij reeds was begonnen in 2005 met La Grande Vague in het Louvre (Parijs), Pliny’s Sorrow in galerie Rech (Brussel, 2011) en The Vivisector in galerie Perrotin (Parijs, 2013).
    Op basis van de dertien werken Gulden Snede ontwierp de kunstenaar een nieuwe serie juwelen in vermeil (zilver overdekt met 18 karaat goud via galvanoplastiek). Deze zal in beperkte oplage en na intekening beschikbaar zijn.

    Samen met de tentoonstelling Gulden Snede verschijnt een full colour publicatie met een inleidende tekst door Oscar van den Boogaard. (48p. - hard cover - ISBN 9789081240727)

    De tentoonstelling loopt van 2 februari tot 23 maart 2014.
    Opening in aanwezigheid van de kunstenaar op zondag 2 februari, 15u-18u.
    Receptie met Corsendonk.
    Openingsuren: vrijdag, zaterdag en zondag van 14u tot 18u, of na afspraak.

  • NOMBRE D’OR

    Oscar van den Boogaard commente cette nouvelle série dans les termes suivants: «Les treize sculptures m’apparaissent comme différentes versions de l'origine même d’où jaillit la vie. Elles sont autant d’'origines du monde '. Des nombres d’or qui renferment la possibilité d’une vie d’avant toute correction, d’avant sa corruption sitôt que le censeur à visage humain prend les commandes. Les sculptures proviennent d’un amont du monde où le numineux et le profane composent naturellement. Le profane est porté en gloire et la gloire est profanée. Comme si les deux s’accouplaient, sans être importunés par une morale dérisoire, étriquée et répressive.» Lisez le texte intégral…

    Creten achève une nouvelle étape dans sa quête de l’absolu, initiée en 2005 avec La Grande Vague au Louvre (Paris), poursuivie avec Pliny’s Sorrow à la galerie Rech (Bruxelles, 2011) puis The Vivisector à la galerie Perrotin (Paris, 2013).
    En prolongement des treize œuvres de Gulden Snede, l’artiste a conçu une nouvelle série de bijoux en vermeil (argent plaqué or ‘18 carats’ par galvanoplastie). Ceux-ci seront disponibles en tirage limité après souscription.

    Parallèlement à l’exposition Nombre d’or paraît un ouvrage illustré en couleurs, avec un texte introductif signé Oscar van den Boogaard (48p. – hard cover - ISBN 9789081240727)

    L'exposition est ouverte du 2 février au 23 mars 2014.
    Vernissage en présence de l'artiste le dimanche 2 février, 15h00 - 18h00.
    Réception : Corsendonk bière.
    Horaires d'ouverture : vendredi, samedi et dimanche de 14h00 à 18h00, ou sur rendez-vous

  • Levis logoCorsendonk logo

ON STONEWARE WITH GOLD LUSTRE

Oscar van den Boogaard

‘The divine law is best served by those who humbly bow their head under the yoke of that divine law. Their reward is a blissful future. The law is spurned mainly by arrogant people, who depart from God’s law and will therefore soon be abandoned by God. In their godforsaken state they commit even worse evils than before, and are thus tormented much more severely. For this reason, follow the golden rules of the angels and remain in an exalted state of mind.’
Marsilio Ficino, introduction to Book IV, The Laws, Plato.
Man is a being who, externally, is delineated by a clearly recognisable form, but inside he is pure chaos and ignorance. He desperately seeks structure and ties himself down in definitions because he wants to uphold himself. He streamlines himself in accordance with definitions that he himself or others have imposed and says: this is the way I am. But because he is not ‘like that’ at all, or in any case not entirely, he starts twisting himself into knots so as to appear like his so-called mirror-image and suppresses his true self. He is doomed to become a liar to himself and others. In order to live out his shadow side (that which is not included in the definition) he leads a secret life in reality or in his dreams, where he finds himself in that swirling chaos in which he no longer recognises himself. Or else he becomes an artist and tries to embrace this chaos.
My old teacher of Classical Greek at secondary school tried to deceive me into thinking that chaos does not exist. According to Plato the universe was formed in accordance with fixed geometric proportions. The cosmos and our bodies have the same structure. The trees and flowers are as well ordered as the stars. This cosmic geometry is to be found in every cell in our body.
Peering into my kaleidoscope, I see forms constantly changing without losing any of their geometric beauty. I did not need the concept of God to feel that the world was a harmonious whole and that even I – however divided I often felt – was nevertheless part of that harmony. This idea underlies my rock-solid faith in the paradox.
An architect friend once tried to explain the golden section to me on a beer-mat, but the only thing I understood is that it is a formula that creates uniformity of proportion so that in the universe there is a unity between the huge numbers of forms.
I asked him why it was necessary to try to calculate this unity using complicated ratios if they underlie everything anyway. He claimed that when there was ugliness, badness and stupidity, this geometric order was disrupted. And that in the arts it was precisely about restoring this divine order. Yes, he called it a divine order. So we were talking about God. For him, He was the definition of the cosmic order.
Plato taught me that man is a divine being and at the same time a human being. This divine dimension of man knows that the whole cosmos is built up systematically from an origin. The human part of man has doubts about this and everything else.
Human freedom consisted of finding harmony and inner peace. It was not a question of wilfulness and pigheadedness, but actually of submission.
The task for man is that he must seek this harmony and inner peace, the model that resonates from the origin in every sensitive soul. Perhaps this might be a good definition of the law of the golden section. It is this unique order to which the artist’s hands can give expression. His gesture is the gesture of the cosmic god.
In this instance, the artist has made thirteen sculptures in glazed stoneware with a gold lustre. Thirteen attempts to convert the idea of the golden section into a sculpture. You could see them as stations of the cross in a triumphal progress along the Via Dolorosa. The sculptures have nothing to do with generosity, but with modesty. Not with the imposition of the will, but the following of the will of the cosmos. The artist follows, bows, submits and lets his hand be guided by the Creator.
To me, these thirteen sculptures seem like different versions of the very origin from which life wells up. Each one of them is an ‘origine du monde’. Golden sections from which the uncorrected life can be born, still uncorrupted by man and his censorship as he takes up power. These sculptures originate from a pre-world where the profane and higher things self-evidently coincide. The profane is glorified and glory is made profane. As if they were making love together, untroubled by a senseless restrictive and freedom-robbing morality.
Translation: Gregory Ball

OVER STEENGOED MET GOUDLUSTER

Oscar van den Boogaard

‘De goddelijke wet wordt het best gediend door diegenen die de nek nederig buigen onder het juk van die goddelijke wet. Hun beloning is een gelukzalige toekomst. De wet wordt vooral versmaad door hoogmoedige mensen, die Gods wet verlaten en daarom spoedig door God zullen worden verlaten. In hun godverlatenheid begaan ze dan nog erger kwaad dan tevoren, en ze worden des te heviger gekweld. Volg daarom de gulden regels van de engelen en verblijf in een verheven geestes-gesteldheid.’
Marsilio Ficino, inleiding boek IV. De Wetten. Plato.
De mens is van buiten een begrensd wezen met een duidelijk herkenbare vorm, maar van binnen is hij pure chaos en onwetendheid. Hij zoekt wanhopig naar structuur en legt zich vast in definities omdat hij zichzelf wil handhaven. Hij stroomlijnt zichzelf naar de door hemzelf of door anderen opgelegde definities en zegt: zo ben ik. Maar omdat hij ‘zo’ helemaal niet is, in ieder geval niet helemaal, begint hij zich in bochten te wringen om op zijn zogenaamde spiegelbeeld te lijken en onderdrukt hij zijn ware zelf. Hij is gedoemd een leugenaar te worden ten opzichte van zichzelf en anderen. Om zijn schaduwkanten uit te leven (dat wat buiten de definitie valt) leidt hij een verborgen leven in de werkelijkheid of in zijn dromen waarin hij terecht komt in die kolkende chaos waarin hij zichzelf niet meer herkent. Of hij wordt kunstenaar en probeert die chaos te omarmen.
Mijn leraar oud-Grieks probeerde mij vroeger op het gymnasium wijs te maken dat chaos niet bestaat. Volgens Plato was het universum gevormd volgens vaste geometrische verhoudingen. De kosmos en ons lichaam hebben dezelfde structuur. De bomen en bloemen zijn zo geordend als de sterren. In iedere cel van ons lichaam is die kosmische geometrie aanwezig.
Turend in mijn caleidoscoop zag ik hoe vormen steeds opnieuw konden veranderen zonder in te boeten aan geometrische schoonheid. Het concept God had ik niet nodig om te voelen dat de wereld een harmonisch geheel was en dat zelfs ik - hoe gespleten ik me vaak ook voelde – toch deel was van die harmonie. Deze idee ligt aan de basis van mijn rotsvast vertrouwen in de paradox.
Een bevriend architect probeerde me op een dag op een bierviltje uit te leggen wat de gulden snede is en het enige wat ik ervan heb begrepen is dat het een formule is die eenheid in de verhoudingen creëert waardoor er binnen de enorme hoeveelheid aan vormen éénheid en harmonie bestaat in het universum.
Ik vroeg hem waarom je die eenheid met ingewikkelde sleutels zou moeten proberen te berekenen als die sowieso aan de basis liggen van alles. Hij beweerde dat in lelijkheid, slechtheid en domheid die geometrische orde was verstoord. En dat het er in de kunsten nu juist om ging om die goddelijke orde weer te herstellen. Ja, hij sprak over een goddelijke orde. Dus spraken we over God. Voor hem was Hij de definitie van de kosmische orde.
Plato leerde me dat de mens een goddelijk wezen is en tegelijk een menselijk wezen. Dat goddelijke in de mens weet dat de hele kosmos wetmatig is opgebouwd vanuit een oorsprong. Het menselijke in de mens twijfelt hieraan en aan alles.
De menselijke vrijheid bestond erin om de harmonie en innerlijke vrede te vinden. Het was niet een kwestie van eigenzinnigheid en eigenwijsheid, maar juist van overgave.
De opdracht is dat de mens op zoek moet gaan naar die harmonie en innerlijke vrede, dat model dat vanuit de oorsprong resoneert in ieder gevoelige ziel. Misschien is dat een mooie definitie van de wet van de gulden snede. Het is deze unieke ordening waar de handen van de kunstenaar uiting aan kunnen geven. Zijn gesture is de gesture van de kosmische god.
De kunstenaar heeft dertien beelden gemaakt in geglazuurd steengoed met goudluster. Dertien pogingen om het idee van de gulden snede om te zetten in een beeld. Je zou ze als kruiswegstaties kunnen zien van een zegetocht over de Via Dolorosa. De sculpturen hebben niet met grootmoed te maken maar wel met bescheidenheid. Niet met opleggen van de wil, maar het volgen van de wil van de kosmos. De kunstenaar volgt, buigt, onderwerpt zich en laat zijn handen sturen door de Schepper.
De dertien sculpturen lijken voor mij verschillende versies van de oorsprong zelf van waaruit het leven opwelt. Ze zijn stuk voor stuk ‘origines du monde’. Gouden sneden waaruit het ongecorrigeerde leven geboren kan worden, nog niet gecorrumpeerd door de censurerende mens die de macht overneemt. De sculpturen zijn afkomstig uit een voor-wereld waarin het profane en het hogere vanzelfsprekend samenvallen. Het profane wordt geglorificeerd en de glorie geprofaniseerd. Alsof ze met elkaar de liefde bedrijven, niet lastig gevallen door een onzinnig beperkende en vrijheid berovende moraal.

DU GRÈS DORÉ

Oscar van den Boogaard

«La loi divine est servie le mieux par ceux qui humblement courbent l’échine sous le joug de cette loi divine. Leur récompense est un avenir de félicité. Les plus prompts à mépriser la loi sont les gens hautains, qui délaissent la loi de Dieu et que Dieu par conséquent s’empressera de délaisser. Dans leur prévarication, leurs forfaits sont encore plus grands qu’avant, ainsi que le tourment qu’ils subiront. Aussi, observez les règles d’or des anges et demeurez dans une noble disposition d’esprit.»
Marsile Ficin, introduction au livre IV des Lois de Platon.
Extérieurement, l’homme est une créature définie dotée d’une forme clairement reconnaissable, mais intérieurement, il est pur chaos et ignorance. Il est désespérément en quête de structure et se stabilise dans des définitions parce qu’il veut se maintenir. Il se conforme à des définitions que lui-même ou que d’autres ont établies et dit : je suis ainsi. Mais étant donné qu’il n’est pas «ainsi», du moins pas complètement, il se contorsionne pour se calquer sur son présumé reflet et ce faisant réprime son moi véritable. Il est voué à se mentir et à mentir aux autres. Pour satisfaire sa part d’ombre (ce qui n’entre pas dans la définition), il mène une vie cachée dans la réalité ou dans ses rêves qui l’entraînent dans ce chaos tourbillonnant au sein duquel il devient méconnaissable pour lui-même. Ou bien il se fait artiste et s’efforce d’embrasser ce chaos.
Mon professeur de grec du lycée s’évertuait jadis à me convaincre que le chaos n’existe pas. D’après Platon, le monde avait été formé d’après des proportions géométriques immuables. Le cosmos et notre corps ont la même structure. La disposition des arbres et des fleurs n’est pas moins bien ordonnée que celle des étoiles. Dans chaque cellule de notre corps, cette géométrie cosmique est présente.
L’œil rivé à mon caléidoscope, j’ai vu comment les formes pouvaient changer inlassablement sans déroger à la beauté géométrique. Je n’avais pas besoin du concept de Dieu pour éprouver que le monde est un tout harmonieux et que même moi – si clivé que je me sois fréquemment senti – j’étais cependant partie intégrante de ce tout. Ce constat est à la racine de ma foi inébranlable dans le paradoxe.
Un ami architecte a essayé un jour de m’expliquer sur un rond à bière ce qu’était le nombre d’or et tout ce que j’ai compris c’est que c’est une formule qui crée de l’unité à partir du multiple moyennant quoi unité et harmonie règnent sur l’énorme quantité de formes dont se compose l’univers.
Je lui demandai pourquoi il fallait en passer par des calculs complexes pour aboutir à cette unité si elle était de toute façon inhérente à toute chose. Il prétendit que dans la laideur, le vice et la bêtise, cet ordre géométrique était perturbé. Et que l’enjeu de l’art était précisément de restaurer cet ordre divin. Oui, ce furent ses mots : un ordre divin. Nous avons donc parlé de Dieu. Pour lui, Dieu était la définition de l’ordre cosmique.
Platon m’a appris que l’homme est à parts égales un être divin et un être humain. Le divin en l’homme sait que le cosmos tout entier procède selon certaines règles d’une origine unique. L’humain en l’homme en doute, comme il doute de tout le reste.
La liberté humaine consistait à trouver l’harmonie et la paix intérieure. Ce n’était pas affaire d’obstination ou d’outrecuidance, mais seulement d’abandon.
La tâche de l’homme est de partir en quête de cette harmonie et cette paix intérieure, cette vibration du modèle qui résonne depuis l’origine en toute âme sensible. C’est peut-être une belle définition de la loi du nombre d’or. C’est cette configuration unique que les mains de l’artiste sont à même de manifester. Son geste est le geste du dieu cosmique.
L’artiste a façonné treize images en grès doré. Treize tentatives de recueillir la vérité du nombre d’or dans la parousie d’une image. On pourrait y voir les stations christiques d’une marche triomphale sur la Via Dolorosa. Les sculptures ne témoignent pas de la magnificence, mais de la modestie. Il ne s’agit pas d’imposer sa volonté, mais de se plier à la volonté du cosmos. L’artiste suit, s’incline, se soumet et confie la direction de ses mains au Créateur.
Les treize sculptures m’apparaissent comme différentes versions de l’origine même d’où jaillit la vie. Elles sont autant d’«origines du monde». Des nombres d’or qui renferment la possibilité d’une vie d’avant toute correction, d’avant sa corruption sitôt que le censeur à visage humain prend les commandes. Les sculptures proviennent d’un amont du monde où le numineux et le profane composent naturellement. Le profane est porté en gloire et la gloire est profanée. Comme si les deux s’accouplaient, sans être importunés par une morale dérisoire, étriquée et répressive.
Traduction: Daniel Franco

WORKS

  • Gulden Snede 1

    Gulden Snede 1, FLOW, 33 x 29 x 13 cm, 13 x 11 3/8 x 5 1/8 in.
    Signed, dated, titled, situated, eaglestamp

  • Gulden Snede 2

    Gulden Snede 2, PAN, 36 x 26 x 13 cm, 14 1/8 x 10 2/8 x 5 1/8 in.
    Signed, dated, titled, situated

  • Gulden Snede 3

    Gulden Snede 3, 41 x 23 x 12 cm, 16 1/8 x 9 x 4 5/8 in.
    Signed, dated

  • Gulden Snede 4

    Gulden Snede 4, 37 x 27 x 14 cm, 14 4/8 x 10 5/8 in x 5 1/2 in.
    Signed, dated, situated

  • Gulden Snede 5

    Gulden Snede 5, 40 x 31 x 14 cm, 15 3/4 x 12 2/8 x 5 1/2 in.
    Signed, dated, situated, eaglestamp

  • Gulden Snede 6

    Gulden Snede 6, 44 x 34 x 11 cm, 17 3/8 x 13 3/8 x 4 3/8 in.
    Signed, dated, metal fixation strip

  • Gulden Snede 7

    Gulden Snede 7, LUST, 35 x 25 x 13 cm, 13 3/4 x 9 7/8 x 5 1/8 in.
    Signed, dated, titled, situated

  • Gulden Snede 8

    Gulden Snede 8, KANO, 37 x 32 x 11 cm, 14 1/2 x 12 5/8 x 4 3/8 in.
    Signed, dated, titled, situated, eaglestamp

  • Gulden Snede 9

    Gulden Snede 9, 36 x 30 x 17 cm, 14 1/8 x 11 7/8 x 6 6/8 in.
    Signed, dated, situated

  • Gulden Snede 10

    Gulden Snede 10, 37 x 24 x 16 cm, 14 1/2 x 9 1/2 x 6 3/8 in.
    Signed, dated

  • Gulden Snede 11

    Gulden Snede 11, LA SOURCE, 44 x 36 x 12 cm, 17 3/8 x 14 1/8 x 4 5/8 in.
    Signed, dated, titled, situated

  • Gulden Snede 12

    Gulden Snede 12, AGO, 43 x 27 x 18 cm, 16 7/8 x 10 5/8 x 7 1/8 in.
    Signed, dated, titled, situated

  • Gulden Snede 13

    Gulden Snede 13, FAGO, 38 x 29 x 18 cm
    Signed, dated, titled, situated

  • All works unique handmodeled glazed stoneware wall sculptures with gold lustre, made by the artist between 2010 and 2013 in his Paris studio and glazed in Struktuur 68 in Den Haag.

ABOUT

Johan Creten

Johan Creten (Sint-Truiden, 1963) is a Belgian ceramic sculptor born at Sint-Truiden, Belgium. He lives and works in Paris, France. In 2009 he was nominated for the Flemish Culture Prize.
Read more…

Contact

galerie TRANSIT

Bert de Leenheer & Dirk Vanhecke
Zandpoortvest 10, BE-2800 Mechelen
t +32 15 336 336
m (b) +32 478 811 441 | m (d) +32 475 477 478
art@transit.be | www.transit.be